Vergadering

In de glitterende hal is er wederom een zitting, Wodan en Freya hebben een conflict, één die oude wonden openrijt en de vrede bedreigt. Op aandringen van Freya wordt het geschil naar Fosite gebracht, de Voorzitter zou een uitspraak doen waar beiden zich aan zouden houden.  

Wodan heeft zoals altijd zijn raadgever bij zich. De Mijmeraar wiens hoofd in een ketel wordt gehouden sinds een der Wanen in een ver verleden hem heeft onthoofd. 

 

”Freya weigert om afspraken te maken om onze magie met elkaar te delen. Wij zouden er allemaal beter van worden maar zij blijft maar denken dat ik haar op de één of andere manier zou bedriegen” ”  Uit de ketel klinkt ”en als je denkt er baat bij te hebben, zal je dat ook zeker doen, t’zou niet de eerste keer zijn”. Wodan geeft de ketel een discrete trap. 

Freya  ”inderdaad, hoe kan ik de geheimen van de Wanen aan jullie toevertrouwen? ik ben echt niet vergeten dat ik, toen ik als ambassadeur langskwam, zomaar in de fik werd gestoken! Ik dacht dat gastvrijheid heilig was!” Uit de ketel gniffelt ”ja, gasten zomaar dood willen maken, dat zouden jullie nou nooit doen!” Nu geeft, Freya, iets minder discreet een trap. 

 

”Wij zijn nu één volk geworden!” Brult Wodan. ”Nou en?” spreekt Freya tegen ”ik ben nog steeds je bitch niet!” 

Zo keuvelen de twee een tijde heen en weer, terwijl de Voorzitter fronsent luisterd. Beschuldigingen met en zonder gegronde reden, uitingen van wantrouwen, jaloezie, en bovenal: koppigheid. Fosite zelf kan deze twee nog niet tot redelijkheid brengen. 

Wanneer Wodan en Freya eindelijk beiden hun hart hebben gelucht, en er een gespannen stilte valt, schraapt er in de ketel iemand zijn keel.  ”Uiteindelijk wil Wodan gewoon toegang tot de macht van Freya en Freya toegang geven tot zijn macht, en wil Freya haar onafhankelijkheid en zelfbeschikking bewaken.” 

Eindelijk ziet Fosite een oplossing,  ”als jullie nou gewoon trouwen? Freya wordt almoeder en heerser in haar eigen recht. Niet al een Waan ondergeschikt aan een Aas, maar als een Dame naast een Heer.  

Wodan twijfelt, Freya kijkt zuur. 

Uit de ketel borrelt ”en jullie hoeven van elkaar natuurlijk niet een potje monogaam lopen doen!” 

Zo werden Wodan en Freya in het echt verbonden. En tot hun wederzijde verbazing was er na verloop van tijd sprake van een onuitgesproken respect, en zelfs een redelijke mate van genegenheid tussen de twee kemphanen. Een verbond die wij kunnen proeven, wanneer wij de extase ervaren van verlieft zijn.